G         C
- Kleine Dirkie had een hondje door een auto overreden
                                       Dm
Met gebroken poot in 't straatgewoel gevonden
                                        G7
Met twee houtjes en een stukkie van een ouwe gonjezak
                                            C
Had ie 't pootje eerst gespalkt en toen verbonden.
       C7                             F
Daarna had ie 't dier heel zacht opgepakt en thuisgebracht
       E7                             Am
En vervuld van stille angst en diepe zorgen
          F                          A7
Zei ie: "Mormel, had ook uitgekeken voor je overstak"
           D7             G7           C        G
En 't voorzichtig in een zolderhoek geborgen.


[Verse 2]
        C
In een gammel stijfselkistje stopte hij 't skelleterig diertje,
                                          Dm
Want zijn moeder mocht hij heelegaar niet weten.
                                    G7
Als ze Hekkie had gezien -hij kende moeder op een prik-
                                          C
Had ze 't beest meteen het steegje in gesmeten.
       C7                              F
Al zo vaak had íe verzocht of 'ie een hondje hebben mocht,
          E7                                Am
Want die beesten zijn net mensen soms, zoo pienter.
        F                                             A7
Dirkie hield niet van de schoffies uit de buurt, die vonden 'em maar raar
        D7             G7              C            G
En ze scholden "slome Hein" en "dooie diender".


[Verse 3]
         C
Als 'ie boterhammen kreeg verborg 'ie iedere keer een stukkie
                                    Dm
Voor zijn zieke kameraad onder z'n kieltje
                                      G7
En dan sloop ie op z'n tenen met een koppie zonder oor
                                              C
Naar de zolder en zei: "Vreet nou maar, schlemieltje"
        C7                         F
Hekkie keek 'm nou en dan met z'n koppie scheef 'es an
      E7                               Am
De filantropie kon 't beestje niet verwerken
         F                              A7
Toen 'ie op een keer wou blaffen siste Dirkie: "Houd je bek
        D7             G7            C          G
Je ligt zo uit je pension als ze 't merken".


[Verse 4]
        C
Op een keer kwam Hekkie onverwachts, z'n poot nog in 't verband
                                           Dm
De kamer in, een hondje laat zich niet verbieden
                                         G7
Moeder zei: "Nou is de boot an, kijk me zo'n scharminkel an
                                       C
't Lijkt waarachtig wel de Joodse invalide.
         C7                                   F
Van wie hoort dat stuk gespuis? Straks heb ik Artis in me huis"
        E7                              Am
Dirkie stamelde, hij kon 't nauwelijks zeggen
         F                                 A7
"Toen ie onder een auto lee, dacht ik, ik neem 'm effe mee
        D7          G7             C          G
Anders hadden ze 'm zo maar laten leggen".


[Verse 5]
         C
"As 'ie binnen 't uur m'n huis niet uit is gaat 'ie in de plomp"
                                             Dm
Verklaarde ma "da's wat voor mij, die nare krengen"
                                       G7
Toen zei pa gedecideerd: "Wanneer z'n poot genezen is,
                                          C
Zal ik 'm persoonlijk naar 't asiel toe brengen"
          C7                              F
Dirk zei liefdevol: "Nou teef, de eerste maand ben je weer safe"
      E7                              Am
Intuïtief was ie van de patient gaan houden
          F                           A7
Moeder schamperde: "Zeg ober, geef u Hekkie 'n stukkie kreeft
         D7             G7            C          G
Man, je moet een villa voor 'm laten bouwen".


[Verse 6]
        C
Kleine Mies 't jongste zusje noemde Hekkie smalend viezerik
                                      Dm
Dan hulde Dirkie zich in hooghartig zwijgen
                                           G7
Soms werd 't 'm wat al te machtig en dan kreet ie: "Treiterkop
                                          C
Wat is vies, kijk jij maar liever naar je eige"
          C7                              F
Eens beet Hek in Miesje's pop, 't meisje gaf het beest een schop
           E7                       Am
Dirk vloog op en loeide: "Valse Salamander
          F                          A7
Raak dat beessie nog 's aan, dan zal ik j'ef kreupel slaan
          D7                   G7              C         G
Als 'ie slaag krijgt is 't van mij en van geen ander".


[Verse 7]
        C
Hekkie leefde ongestoord temidden van conflicten voort
                                           Dm
Schoon onbewust dat ze de oorzaak was van rampen
                                   G7
De één vervolgde haar met haat, de ander werd 'r kameraad
                                           C
Het huisgezin had zich gescheiden in twee kampen.
           C7                          F
Het pootje was weer gecureerd, Dirkie had de hond geleerd
         E7                         Am
Mooi te zitten en nou was ie reuze branie
       F                                       A7
Vader zei soms: "Klein serpent, zo'n beest is toch intelligent"
           D7             G7            C         G
"Ja", zei Moeder, "Ga d'r mee naar Sarasani".


[Verse 8]
        C
Na zes maanden stille oorlog had 't noodlot zich voltrokken
                                         Dm
Hekkie had iets raars gedaan in Moeder's kamer
                                            G7
Bertus 't oudste broertje zag 't en riep: "Kijk 's wat een zwijn
                                            C
Op de trijpen stoelen, Moe", hij greep een hamer.
           C7                               F
Wierp die Hekkie naar z'n kop, 't beestje vloog schuimbekkend op
           E7                              Am
Viel toen neer, op dat moment kwam Dirkie binnen
           F                            A7
Bleef als vastgenageld staan, keek lijkwit zijn broertje aan
         D7                G7          C           G
Niemand wist toen wat met Dirkie te beginnen.


[Verse 9]
           C
Zacht als was 't een kostbaar kleinood heeft toen Dirk 't verstarde beest
                                  Dm
Naar z'n hoekie op de zolder meegenomen
                                        G7
's Avonds in het donker groef ie in het Vondelpark een kuil
                                  C
In een eenzaam laantje onder iepebomen.
          C7                           F
Met een snuitje bleek als was lei 'ie Hekkie onder 't gras
        E7                          Am
En zei trillend, beide oogjes toegeknepen
             F                           A7
"Hekkie, 't was niet mijn schuld, mensen hebben geen geduld
     D7              G7                 C
Arm dier, ze hebben jou thuis nooit begrepen".