| D          |

[Verse 1]
     D                        A                D
Rosy schilderde den hemel met zo woeste meisjeshand,
D                       Em              A            D
eindeloos donkere diepe wolken boven 't grauwe polderland.
      A                    Bm                G             A
En 't schum met 't rollend water, de zee die eeuwig ebt en vloedt,
          A              G                       C                  A    A
dat is de moeder die mie baarde maar 'k wil hier weg, ik weet da 'k moet.

[Interlude]
| D          | D          | C          | D          |
| Em         | A          | D          | D          |

[Verse 2]
     D                           A                 D
Rosy mengelde de verven, smeirde driftig purper en rood,
           Em                                A                     D
doeken barstend van verlangen, 't is hier al somber, 't is hier al dood.
     A                 Bm                  G             A
Ze tekende wriemelende mensen, zwart in 't krit op wit papier,
      A                G                C                   A    A
vastgekronkel leven en lijden, laat mie los, 'k wil weg van hier.

[Interlude]
| D          | D          | C          | D          |
| Em         | A          | D          | D          |

[Verse 3]
      D                                 A                 D
Rosy, kind van zee en polders, met haar haar van goudgeel vlas,
                Em                              A           D
met heure prins ver weg getrokken, 't scheen da ze tevreden was.
   A                 Bm                    G              A
Ze tekende nu tierlantijntjes, ook heur gordijntjes waren knap,
        A                   G                C                A    A
maar de verf en 't groot verlangen zat in ne koffer onder den trap.

[Interlude]
| D          | D          | C          | D          |
| Em         | A          | D          | D          |

[Verse 4]
             D                           A              D
Van einde en verre kwamen vrienden, Rosy kookte sjish kebab,
              Em                          A               D
met Ravi Schankar en me wierook gleed den tied onmerkbaar rap.
           A                Bm              G                   A
Maar hoe onmerkbaar kwam de wrevel, 't arme hoofd wierd zacht geveld,
                            G                    C              A    A
wat is t' er van min stoute dromen, wat is t' er van min jong geweld.

[Interlude]
| D          | D          | C          | D          |
| Em         | A          | D          | D          |

[Verse 5]
               D                       A              D
Zal ik weer de verve mengelen, voel ik nog die woeste hand,
            Em                                     A                  D
de prins is dan ook maar vertrokken en zie bleef alleen in 't vreemde land.
          A                    Bm             G            A
Ach, mien kind, ach vader, ach moeder, min verlangen is zo groot,
        A              G             C             A    A
mor van zwerven en van zoeken en van onmacht ga ik dood.

[Interlude]
| D          | D          | C          | D          |
| Em         | A          | D          | D          |

[Verse 6]
                 D                            A               D
Ah, 't deert mie zo dakket moe zeggen: Rosy's hoofd da dee zo zeer,
      Bm              Em             A              D
Rosy, kind van zee en polders, lieve Rosy leeft nie meer.
       A                   Bm            G                     A
Aan 't schum en 't rollend water, aan de zee die eeuwig ebt en vloedt,
       A             G              C            A    A
aan de donkere diepe wolken zeg ik: Rosy, wees gegroet.

[Outro]
| D          | D          | C          | D          |
| Em         | A          | D          | D          ||