Voorbij, die goeie ouwe tijd
We moeten door, heimwee zonder spijt
Deze stad is leger dan ik dacht
Wachtend op het vallen van de nacht
Te laat, om er lang bij stil te staan
Zijn de jaren te snel voorbij gegaan
Holle ogen, in een veel te drukke kroeg
Heb ik gekregen,
Waar ik om vroeg?
We hebben geen excuus, we hebben geen verweer.
Is dit een nieuw begin of misschien de laatste keer

Hij heeft ons in zijn macht...
"De duivel van de nacht"
Hij kruipt je langzaam in het bloed
Bepaalt je denken, beslist wat je doet
En als het dan eindelijk weer licht wordt in je hoofd
Uitgeleefd, verslagen en verdoofd
De rook omsluiert haar gezicht
De deur gaat open, de kroeg al bijna dicht
Ik sta op, ze kijkt me vragend aan
Zal ik alleen of met jou naar huis toe gaan