D 

    Un repoludo gaiteiro
    de pano sedán vestido,
    como un príncipe cumprido,
    cariñoso e falangueiro,
    entre os mozos o primeiro
    e nas ciudade sen par,
    tiña costume en cantar
    aló pola mañanciña

          Estri.
        G             D 
    Con esta miña gaitiña
       A                D 
    ás nenas hei de engañar.(Bis)
    D  A   D       G     D    A     D   G    D   A    D 
    A  A  A  A  A  la…………….............................A 

    D 
    Sempre pola vila entraba
          G          D 
    con aquel de señorío
    D 
    sempre con puxante brío
          G            D 
    co tambor se acompasaba
        G  
    e se na gaita sopraba
        A           D 
    era tan dóce soprar
    G         A          D 
    que ben fixera en cantar
    G     A        D 
    aló pola mañanciña

            Estri.

      ( Apartir de aquí es toda igual)


    Todas por el reloucaban,
    todas por el se morrían,
    se o tiñan cerca sorrían,
    se o tiñan lonxe choraban;
    mal pecado  non coidaban
    que n’aquel seu frolear
    tiña costume en cantar
    aló pola mañanciña

          Estri.

    Camiño da romaría
    debaixo dunha figueira,
    cánta meniña solteira
    quérote lle repetía
    y el coa gaita respondía
    por a todas embaucar,
    pois ben fixera en cantar
    aló pola mañanciña

           Estr.
.

    Nas festas, cánto contento
    canta risa das fiadas
    todas, todas namoradas
    deranlle o seu pensamento
    e el que de amores sedento
    quixo a todas engañar
    cando as viu despois chorar
    cantaba nas mañanciñas
       G             D 
    Non sexan elas toliñas
       A               D 
    non veñan ao meu tocar(Bis)