G C
- Kleine Dirkie had een hondje door een auto overreden
Dm
Met gebroken poot in 't straatgewoel gevonden
G7
Met twee houtjes en een stukkie van een ouwe gonjezak
C
Had ie 't pootje eerst gespalkt en toen verbonden.
C7 F
Daarna had ie 't dier heel zacht opgepakt en thuisgebracht
E7 Am
En vervuld van stille angst en diepe zorgen
F A7
Zei ie: "Mormel, had ook uitgekeken voor je overstak"
D7 G7 C G
En 't voorzichtig in een zolderhoek geborgen.
[Verse 2]
C
In een gammel stijfselkistje stopte hij 't skelleterig diertje,
Dm
Want zijn moeder mocht hij heelegaar niet weten.
G7
Als ze Hekkie had gezien -hij kende moeder op een prik-
C
Had ze 't beest meteen het steegje in gesmeten.
C7 F
Al zo vaak had íe verzocht of 'ie een hondje hebben mocht,
E7 Am
Want die beesten zijn net mensen soms, zoo pienter.
F A7
Dirkie hield niet van de schoffies uit de buurt, die vonden 'em maar raar
D7 G7 C G
En ze scholden "slome Hein" en "dooie diender".
[Verse 3]
C
Als 'ie boterhammen kreeg verborg 'ie iedere keer een stukkie
Dm
Voor zijn zieke kameraad onder z'n kieltje
G7
En dan sloop ie op z'n tenen met een koppie zonder oor
C
Naar de zolder en zei: "Vreet nou maar, schlemieltje"
C7 F
Hekkie keek 'm nou en dan met z'n koppie scheef 'es an
E7 Am
De filantropie kon 't beestje niet verwerken
F A7
Toen 'ie op een keer wou blaffen siste Dirkie: "Houd je bek
D7 G7 C G
Je ligt zo uit je pension als ze 't merken".
[Verse 4]
C
Op een keer kwam Hekkie onverwachts, z'n poot nog in 't verband
Dm
De kamer in, een hondje laat zich niet verbieden
G7
Moeder zei: "Nou is de boot an, kijk me zo'n scharminkel an
C
't Lijkt waarachtig wel de Joodse invalide.
C7 F
Van wie hoort dat stuk gespuis? Straks heb ik Artis in me huis"
E7 Am
Dirkie stamelde, hij kon 't nauwelijks zeggen
F A7
"Toen ie onder een auto lee, dacht ik, ik neem 'm effe mee
D7 G7 C G
Anders hadden ze 'm zo maar laten leggen".
[Verse 5]
C
"As 'ie binnen 't uur m'n huis niet uit is gaat 'ie in de plomp"
Dm
Verklaarde ma "da's wat voor mij, die nare krengen"
G7
Toen zei pa gedecideerd: "Wanneer z'n poot genezen is,
C
Zal ik 'm persoonlijk naar 't asiel toe brengen"
C7 F
Dirk zei liefdevol: "Nou teef, de eerste maand ben je weer safe"
E7 Am
Intuïtief was ie van de patient gaan houden
F A7
Moeder schamperde: "Zeg ober, geef u Hekkie 'n stukkie kreeft
D7 G7 C G
Man, je moet een villa voor 'm laten bouwen".
[Verse 6]
C
Kleine Mies 't jongste zusje noemde Hekkie smalend viezerik
Dm
Dan hulde Dirkie zich in hooghartig zwijgen
G7
Soms werd 't 'm wat al te machtig en dan kreet ie: "Treiterkop
C
Wat is vies, kijk jij maar liever naar je eige"
C7 F
Eens beet Hek in Miesje's pop, 't meisje gaf het beest een schop
E7 Am
Dirk vloog op en loeide: "Valse Salamander
F A7
Raak dat beessie nog 's aan, dan zal ik j'ef kreupel slaan
D7 G7 C G
Als 'ie slaag krijgt is 't van mij en van geen ander".
[Verse 7]
C
Hekkie leefde ongestoord temidden van conflicten voort
Dm
Schoon onbewust dat ze de oorzaak was van rampen
G7
De één vervolgde haar met haat, de ander werd 'r kameraad
C
Het huisgezin had zich gescheiden in twee kampen.
C7 F
Het pootje was weer gecureerd, Dirkie had de hond geleerd
E7 Am
Mooi te zitten en nou was ie reuze branie
F A7
Vader zei soms: "Klein serpent, zo'n beest is toch intelligent"
D7 G7 C G
"Ja", zei Moeder, "Ga d'r mee naar Sarasani".
[Verse 8]
C
Na zes maanden stille oorlog had 't noodlot zich voltrokken
Dm
Hekkie had iets raars gedaan in Moeder's kamer
G7
Bertus 't oudste broertje zag 't en riep: "Kijk 's wat een zwijn
C
Op de trijpen stoelen, Moe", hij greep een hamer.
C7 F
Wierp die Hekkie naar z'n kop, 't beestje vloog schuimbekkend op
E7 Am
Viel toen neer, op dat moment kwam Dirkie binnen
F A7
Bleef als vastgenageld staan, keek lijkwit zijn broertje aan
D7 G7 C G
Niemand wist toen wat met Dirkie te beginnen.
[Verse 9]
C
Zacht als was 't een kostbaar kleinood heeft toen Dirk 't verstarde beest
Dm
Naar z'n hoekie op de zolder meegenomen
G7
's Avonds in het donker groef ie in het Vondelpark een kuil
C
In een eenzaam laantje onder iepebomen.
C7 F
Met een snuitje bleek als was lei 'ie Hekkie onder 't gras
E7 Am
En zei trillend, beide oogjes toegeknepen
F A7
"Hekkie, 't was niet mijn schuld, mensen hebben geen geduld
D7 G7 C
Arm dier, ze hebben jou thuis nooit begrepen".
