Je had een vrouw, een huis
Je had je eigen leven
Maar 't bleek een weg die dood liep
Je bent weer terug gegaan
Je loopt weer door de stad
Waar alles is begonnen
Probeert het te vergeten
Niet stil te blijven staan

Je vrienden in 't cafe, ze zijn niet veel veranderd
De ene is wat dikker en de ander is getrouwd
Je lacht alleen niet meer om alle flauwe grappen
Ze bleven ouwe jongens, je werd alleen maar oud

Je voelt je als een slak op wie het leven zout legt
De last van het verleden ligt loodzwaar op je rug
Een parelmoeren schelpvol jeugdherinneringen
En durf je niet meer verder, dan kijk je daar in terug

Je wilde toch vooruit
Je wilde naar de vrijheid
Maar 't werd een kale kamer
voor veel te veel verhuurt
Je nam een meisje mee
't Leek weer net als vroeger
Maar eigenlijk wou je slapen

Hou eindelijk eens op
Te zeuren over vroeger
Degene die steeds omkijkt
De valt op z'n gezicht
Je bent alleen maar bang
Voor wat er nog kan komen
Het kan zoveel niet wezen
Hou nou je mond eens dicht

Toch wil je 't overdoen
Maar waar moet je beginnen
Je hebt te vaak geaarzeld
Te vaak verkeerd beslist
Je bent alleen verdwaald
Het bos is groot en donker
De kruimels brood verdwenen