Luister duisternis, mijn vriend
Waaraan heb ik het verdiend
Dat ik telkens in mijn dromen
Dezelfde angst moet tegen komen
En het visioen dat mij bedreigd
En 'k iedere nacht weer verwacht
Met het geluid van stilte

In iedere droom loop ik alleen
Door straten zonder einde heen
Onder een kille straatlantaren
Sta 'k in de donkere nacht te staren
Tot ik verblind wordt door een flits in mijn gezicht
Neonlicht
En ik hoor 't geluid van stilte

En dan zie ik telkens weer
Tienduizend mensen, misschien meer
Zonder iets te zeggen fluisteren
Horen maar naar niemand luisteren
Luidjes schrijven die geen sterveling zingen wil
Het blijft stil
Ik hoor alleen de stilte

Vreemd dat ik het nu pas weet
Dat stilte in mijn hersens vreet
Zijn mijn woorden niet te horen
Gaan mijn gebaren soms verloren
Want mijn woorden vallen als de regen stil
Zonder wil
Echo van niets dan stilte

En men is bang van elk gebod
Van de hoge neongod
En aan alle kanten preken
Lichtreclames als een teken
Dat de woorden van profeten op de schuttingen staan
Als vermaan
Er rest alleen de stilte