Księżyc cynamonowy
Pełnia waniliowa
Pijany pegaz kolorem skrzydeł miesza dym
Czarna perła zatulona w aksamit
Czarna perła na dnie duszy śpi

Złotem cię maluję
Gdy w niebo ulatujesz
Są słowa które może nie powinny paść
Blisko, szeptem tkane marzenie
By swą samotność złożyć mi w ofierze
Teraz w ogień biegnę, w zatracenie

Wiesz? A może jednak uwierzmy w raj?
Mówię
W próżnię rzucam słowa potem welon na twarz
Gruz

Przyjdziesz do mnie jeszcze raz a może dwa
Lecz nigdy nie zostaniesz, nigdy nie powiesz tak
Tak wiele słów, zbyt wiele
Na rozstajnych drogach

Strefa ciszy pomiędzy nami
Czarna perła zatopiona w aksamitnej fali
Strefa ciszy, zamknięte drzwi
Czarna perła na dnie mej duszy śpi

Szept, sonarów dźwięk
Pomiędzy nami dym
Pomiędzy nami trawa
Insomnia

Gdy otwieram się na ciebie
Zgon
Atak motyli, krew czarna

Duszę twój krzyk, który wypijam
Aż w sobie mam twój oddech cały
Wypala piętno
Słodka krew z twych ran

Strefa ciszy pomiędzy nami
Czarna perła zatopiona w aksamitnej fali
Strefa ciszy, zamknięte drzwi
Czarna perła na dnie mej duszy śpi

Z ognia w ogień skaczę, płonie mój świat
Ogniem ogień zwalczę by spalić czas
Obojętność by zachować w rozpaczy
Z ognia w ogień biegnę, z klifu skaczę

Przeznaczenie bezkresne I śmieszne
Weź moją przyszłość bo ja nie daję rady