Jen la ĉielark’ — kiom ĝi brilas sur ĉiuj ni
Kaj do mi scias ke la ŝtorm' pasis preter mi
Estas certa ver’ ke ĉio de l' aer' al Ter’
Kunas en sponta muzik' tra la monda sfer'
Ĉu tia sento plue daŭros estontecen
Aŭ ĉu matene falos tuj sur mi ree la kurten’?
Nu, mi ekmemoras tion kio min doloras
Min mokas ĝi
Kia stranga anomali’!

Pentru mian vivrakonton per multkolora farb’
Kaj poste kovru la kanvason per lignokarb’
Ies fremda nom' skribita per krajon' je l' fon'
Abandonita de longe mortinta hom'
Ĉu vi aŭskultus eĉ la sonon de mia plor’
Aŭ ĉu atendus vi momente kaj tuj kurus for?
Kvankam vi ne scias kial mi ĉielen krias
Ne diru ĝis
Aŭ mi dronos en la griz’

Jen la ĉielarko kaŝiĝanta malantaŭ nub’
Kaj mia koro repleniĝas de zorg’ kaj dub’
Tiun sonĝon, dum ĝi disas en mallum’ kaj fum’
Sursrkibas Dio per Lia sadisma plum’
Ho, kara mia, kun mi restu momenton plu
Mi ne transvivos pluan tagon en tia vaku’
Nu, mi ekkomprenas kial mi ankoraŭ penas
Daŭru por mi
Mia ĉarma anomali'

Jen la ĉielarko kaŝiĝanta malantaŭ nub’
Kaj mia koro repleniĝas de zorgo kaj dub’
Sed mi ekkomprenas kial mi ankoraŭ penas
Daŭru por mi
Mia ĉarma anomali'