Zo kwamen ze dan samen thuis
Verloren in hun eigen huis
Opeens, na 't feest, waren ze oud
Hun jongste was die dag getrouwd

De moeder hield haar tranen in
Begoot haar plantjes zonder zin
En vader vluchtte naar de schuur
Maar vond ook daar toch rust noch kuur

Het einde volgt op het begin
Zelfs in het allerfijnst gezin
Worden de kind'ren eenmaal groot
En vliegen weg van moeders schoot

Zo zaten ze dan samen thuis
Een grijze hond, een grijze muis
't Was of de kamer, groot en leeg
Als hun gezichten rimpels kreeg

Zo zaten ze dan samen thuis
Vaak 's avonds zwijgend voor de buis
Want de tv stond dikwijls aan
Om lange stiltes te doorstaan

Hun zoons waren ver weg getrouwd
In Weert, in Sneek, in Oosterhout
Ze waren ze niet werk'lijk kwijt
Ze schreven heus van tijd tot tijd

Zo leefden ze dan samen thuis
Soms hielp hij haar bij werk in huis
En veegde zelf de vloeren aan
Dat had hij vroeger nooit gedaan

Zo leefden ze dan samen thuis
Opnieuw verliefd, weer net zo kuis
En schuchter als aan het begin
Na veertig jaren trouwe min

Zo leefden zij te zamen voort
Hun milde herfst door niets verstoord
Al weten zij dat morgen al
Maar eentje overblijven zal